Amfiteatr rzymski w Puli

Amfiteatr rzymski w Puli. Amfiteatr Jest  jednym z najlepiej zachowanych obok Koloseum w Rzymie i Al-Dżamm w Tunezji. Jego budowa zapoczątkowana została w 2 p.n.e. za panowania Oktawiana Augusta i trwała do 14 n.e. Cesarz Wespazjan, pomysłodawca rzymskiego Koloseum, kazał powiększyć amfiteatr w 79, nadając mu wymiary jakie są obecnie. Na jego terenie organizowane były walki Gladiatorów oraz dzikich zwierząt. Począwszy od średniowiecza, amfiteatr był źródłem kamienia dla lokalnej ludności. Dalszego rozbierania obiektu zakazał w XIII wieku patriarcha Akwilei. W tym okresie organizowano tam targi i turnieje rycerskie. Weneccy dożowie planowali w 1583 rozebrać go w celu pozyskania budulca na swoje pałace lub w całości przenieść go do Wenecji, pomysł jednak ostatecznie nie doczekał realizacji. Po raz ostatni posłużył jako źródło budulca w 1709 roku, kiedy to użyto go do budowy dzwonnicy przy katedrze w Puli. W XIX w. gubernator Ilirii Auguste de Marmont rozpoczął restaurację obiektu. Obecnie amfiteatr posiada 5000 miejsc siedzących. Znany jest z organizowania wielu koncertów.

Zbudowany jest z białego wapienia na podstawie elipsy o wymiarach 132 x 105 m. Ze względu na umiejscowienie budowli na ścianie skarpy od strony morza składa się z trzech kondygnacji i osiąga maksymalną wysokość 32,45 m, a od strony lądu z dwóch. Dolna kondygnacja składa się z 32, a środkowa z 72 arkad. W najwyższej kondygnacji znajdują się 64 otwory w kształcie prostokątów. Wejście do amfiteatru umożliwia 15 bram. Amfiteatr mógł pomieścić 23 tys. widzów, co czyni go szóstym co do wielkości obiektem tego typu na świecie.

Galeria 346