Ruciane Nida

Ruciane-Nida (do 1938 r. Rudczanny, a w latach 1938–1945 Niedersee) – miasto w Polsce, w woj. warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ruciane-Nida. leży w południowej części Pojezierza Mazurskiego nad jeziorami: Nidzkim i Guzianką Wielką połączonymi zbudowanym w drugiej połowie XVIII wieku Kanałem Nidzkim. Przez miasto przepływa rzeka Nidka, otaczają je lasy Puszczy Piskiej. Miejscowość leży na wysokości 130 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 17 km².

Początki istnienia osad Ruciane i Nida sięgają XVI/XVII wieku. Nida to dawna osada rybacka założona przed 1595. W lipcu 1639 w Nidzie gościł król Polski Władysław IV Waza. W 1699 w miejscu osady rybackiej oraz młyna stojącego nad rzeką Nidką założono nową wieś. Mieszkańcy osady trudnili się rybołówstwem oraz produkcją smoły i węgla drzewnego. W 1880 roku w Nidzie znajdował się urząd stanu cywilnego, który obejmował 335 osób. W okolicach Rucianego już w XIV wieku działały hamernie, smolarnie, dziegdziarnie, wypalarnie węgla drzewnego. Miejscowość istniała już jako osada szkatułowa i gajówka w XVIII wieku, pierwsza pisemna wzmianka pochodzi z 1595. W pierwszej połowie XIX wieku była leśniczówka i niewielka osada leśna.

W drugiej połowie XIX wieku nastąpił znaczny rozwój komunikacji. W 1854 roku w Rucianem parowcem "Masovia" gościł król Prus Fryderyk Wilhelm IV. W latach 1866–1869 zbudowano odcinek szosy Ruciane – Pisz, a w latach 1883–1885 uruchomiono linię kolejową Olsztyn – Ełk ze stacją w Rucianem. W 1898 roku oddano do użytku połączenie kolejowe Ruciane – Mrągowo. W 1879 roku wieku uruchomiono szlak wodny (śluza Guzianka I) prowadzący z Giżycka do Mikołajek i Pisza, co zapoczątkowało turystyczny rozwój Rucianego. Po I wojnie światowej Ruciane odwiedzało ok. 12 tys. osób rocznie, co czyniło je jednym z ważniejszych ośrodków turystycznych w dawnych Prusach Wschodnich.

Galeria 608