Klasztor Jezuitów i Kościół św. Trójcy- Koszyce
Klasztor jezuitów i Kościół św. Trójcy, nazywany też uniwersyteckim, wybudowany w latach 1671-84 wg wzoru kościoła Il Gesu w Rzymie, usytuowany na wschodniej stronie rynku, z dwuwieżową fasadą, stanowił część kompleksu zabudowań Uniwersytetu Jezuickiego, mającego siedzibę w budynkach klasztornych, a założonego przez biskupa Benedykta Kišdę w 1657 r. i zatwierdzonego przez cesarza Leopolda w 1660 r. Sam klasztor został postawiony po 1654 r. po rozbiórce tzw. królewskiego domu i poza Uniwersytetem mieściła się tu drukarnia, gimnazjum, a na koniec Akademia Prawna. Główny ołtarz Wniebowzięcia Marii Panny pochodzi z 1854 r., wyposażenie wnętrza przeważnie z XVIII w. Jeden z kielichów jest dziełem Jána Szilassyego. Kościół ten jest najbardziej wartościowym barokowym obiektem Koszyc i posiada najpiękniejsze w stylu epoki wnętrza. Tę budowlę nie sposób ominąć w czasie waszego spaceru po głównym trakcie miasta - ulicy Hlavná. Na miejscu teraźniejszego kościoła premonstrackiego stał w średniowieczu tzw. królewski dom, który był siedzibą ważnej instytucji gospodarczej - Skarbca Królewskiego.
W początkowym okresie rekatolizacji, na przełomie XVI i XVII stulecia, zostały tutaj urządzone pomieszczenia mieszkalne i kaplica dla jezuitów, "misjonarzy" w mieście protestanckim. Trzech spośród jezuitów zamęczyli na śmierć w 1619 roku żołnierze-hajducy Jerzego I Rakoczy'ego. Są to znani koszyccy święci męczennicy: Marek Križin, Melicher Grodecký i Štefan Pongrác. Zabójstwo wstrząsnęło miastem - w okresie późniejszym małżonka Juraja I Rakoczy'ego odkupiła ww. jezuicką nieruchomość. Na jej zlecenie, na miejsce zburzonego dawnego królewskiego domu, wzniesiono na potrzeby jezuitów kościół, który wzorowany był na słynnym "Il Gesú" w Rzymie. Został on dokończony w roku 1681. Obok niego, jezuici zbudowali sobie szkoły i tak powstał tutaj również pierwszy uniwersytet koszycki, który w tym okresie czasu był drugą z kolei uczelnią w całym kraju. Z tego właśnie powodu kościół ten nazywa się także kościołem gimnazjalnym albo uniwersyteckim. W 1811 roku kościół uzyskał zakon premonstrantów.
Dekoracje i wyposażenie ruchome pochodzą jeszcze w większości z okresu jezuickiego. Wnętrze robi spore wrażenie ze względu na swoją prostotę. Doskonałe w swoim wyrazie jest na przykład datowane na rok 1786 malowidło iluzjonistyczne będące dziełem Erazma Schrotta. Cenne są również malowane ołtarze bocznych kaplic oraz wartościowe dzieła rzeźbiarskie w postaci ambony, ław i innych elementów wnętrza.
W krypcie, która miała być miejscem ostatniego spoczynku rodu Rakoczy, pochowana jest ofiarodawczyni, fundatorka kościoła, księżna Žofia Báthory i jej syn Franciszek I.
N48°43'21'' E21°15'28''