Archeopark Chotebuz-Podobora
Archeopark Chotebuz-Podobora
Serdecznie polecam do odwiedzenia Parku Archeologicznego w Czechach, kilka kilometrów od naszej granicy, za Cieszynem Czeskim. Podobny mamy w Biskupinie. Grodzisko Kocobędz-Podobora (Gtotebuz-Podobore) zaliczane jest do najważniejszych stanowisk archeologianych nie tylko na obszarze Śląska Cieszyńskiego, ale także w całej Republice Czeskiej. Znajduje się w północnej aęści Bramy Morawskiej i stanowi ważny łącznik północy z południem Europy. Po obu stronach Bramy Morawskiej powstała sieć obronnych grodzisk, do których należał również Kocobędz-Podobora, chroniąc wschodnią część Bramy Odry przy brodzie rzeki Olzy. Zanikłe grodzisko oddalone jest około 5 km na północny zachód od Czeskiego Cieszyna, leży w katastrze wsi Podobora należącej do gminy Kocobędz (Chotebuz). Stanowisko znajduje się na niewielkim cyplu ukształtowanym przez cieki wodne w żwirowo-piaskowym tarasie rzeki Olzy, której koryto aż do XVIII w. znajdowało się bezpośrednio pod grodziskiem. Obecne koryto rzeki oddalone jest o około 500-700 m na wschód od stanowiska. Długość całkowita grodziska wynosi około 400 m, zaś szerokość110 m. Grodzisko położone jest na wysokości około 280 m n.p.m. a jego powierzchnia wewnętrzna to 1,75 ha. Najbliższe osady obronne po aeskiej stronie granicy to wzgórze landek koło Ostrawy, po stronie polskiej grodzisko w Skoaowie-Międzyświeciu oraz lubomi i Kamieńcu. Wyżej wymienione stanowiska, z wyjątkiem landeku, znajdują się na prawym brzegu Odry i tworzą prawdopodobnie jedną grupę. Grodzisko składa się z trzech aęści: akropolu oraz dwóch podgrodzi. Kształt całego stanowiska jest podłużny o orientacji północny wschód - południowy zachód. Poszczególne części posiadają własny system obronny i każda z nich tworzy
niezależną jednostkę. Do czasów dzisiejszych dochowały się w bardzo dobrym stanie. Najlepiej chroniony był akropol i pierwsze podgrodzie. Umocnień drugiego podgrodzia nie dokończono i dlatego ich zarys w terenie jest mniej widoany. Różnica wysokości pomiędzy wałem a fosą na akropolu wynosi dziś prawie 8 m, w pierwszym podgrodziu 7-7,5 m. W przeszłości obwód wewnętrzny akropolu posiadał prawdopodobnie tylko lekką palisadę, a od wschodniej strony zbocze uległo osunięciu. Naturalną ochronę stanowiła rzeka, a także żleb od zachodu, z którym wiąże się rów pierwszego podgrodzia. Stanowisko archeologiane zostało zasiedlone w dwu okresach. Pierwsze nastąpiło w okresie prehistorycznym -w późnej epoce brązu i starszej epoce żelaza, zwanej też okresem halsztackim (X-IV w. p.n.e.). Z tego okresu pochodzą
pierwsze umocnienia akropolu. Drugi okres zasiedlenia przypada na waesne średniowiecze, na tzw. kulturę grodziskową (II połowa VIII w. - połowa XI w.). Z tego okresu pochodzą umocnienia pierwszego i drugiego podgrodzia.